365 Listów do Kobiety – Umyte okna

15 kwietnia

Dzień dobry kochana moja.
Wiosna… nareszcie wiosna…
Kolejny początek, kolejna nadzieja i znowu małe radości, które daje nam każde źdźbło świeżej trawy,

każdy nowy pączek na drzewie i każdy nieśmiało wychylający się do słońca kwiatek.
Dosyć już ciemności, dosyć już zimna i dosyć czekania.

Myję okna, teraz słońce już nie pokazuje moich zaległości w sprzątaniu, ale wiesz moja kochana, umyłam je dla siebie, dla nas.

Wielkanoc się odbyła, mimo że moje okna były najzwyczajniej w świecie brudne.

Chorowałam, musiałam odczekać aż wrócą mi siły.

Kilka razy w życiu zrobiłam coś wbrew sobie „bo wypadało”, ale nie tym razem.

Komu moje brudne okna przeszkadzały w świętowaniu Wielkiej Nocy – jego strata.

Nam nie.

Radość z wracających po chorobie sił, plus radość ze świątecznego czasu spędzanego razem była tak ogromna, że brudne okna jej nie przysłoniły ani na moment.
Siły wróciły i powolutku myję okna jedno po drugim. Usiadłam przy filiżance kawy i chłonę czystość okna, na które patrzę. Zauważyłaś, że im bardziej brudne, tym bardziej spektakularny efekt po ich umyciu.

To chyba tak jak w życiu, im bardziej Cię przeczołga i w błocie potapla, tym większa radość, gdy już się z tego wydostajesz.

Gdyby brudu nie było – nie docenilibyśmy czystości, gdyby nie było smutku – radość też miałaby słabszy wydźwięk,

no i choroba też uczy pokory i radości z wyzdrowienia.

Wszystko jest po coś, nawet brudne okna, przez które prawie nie widać już nic.
Ważne, że w zgodzie z sobą nie z innymi, nie dla innych i nie wbrew swojej INTUICJI.

Tym czasem moja droga – cieszmy się wiosną, zielenią i śpiewem ptaków bo nic nie jest nam zagwarantowane na zawsze.

Gabrysia