𝘔𝘰𝘫𝘢 𝘬𝘰𝘤𝘩𝘢𝘯𝘢
𝘞𝘪𝘵𝘢𝘫 𝘳𝘢𝘥𝘰ś𝘯𝘪𝘦 𝘪 𝘸𝘪𝘰𝘴𝘦𝘯𝘯𝘪𝘦.
𝘕𝘪𝘦 𝘸𝘪𝘦𝘮, 𝘬𝘪𝘦𝘥𝘺 𝘤𝘻𝘺𝘵𝘢𝘴𝘻 𝘵𝘦𝘯 𝘭𝘪𝘴𝘵 𝘢𝘭𝘦 𝘸 𝘳𝘰𝘬𝘶, 𝘸 𝘬𝘵ó𝘳𝘺𝘮 𝘨𝘰 𝘱𝘪𝘴𝘻ę 𝘫𝘶ż 𝘫𝘶𝘵𝘳𝘰 𝘫𝘦𝘴𝘵 𝘗𝘢𝘭𝘮𝘰𝘸𝘢 𝘕𝘪𝘦𝘥𝘻𝘪𝘦𝘭𝘢.
𝘞𝘪𝘦𝘭𝘬𝘢𝘯𝘰𝘤 𝘸 𝘵𝘺𝘮 𝘳𝘰𝘬𝘶 𝘯𝘢𝘥𝘤𝘩𝘰𝘥𝘻𝘪 𝘣𝘢𝘳𝘥𝘻𝘰 𝘴𝘻𝘺𝘣𝘬𝘰 𝘪 𝘸𝘪𝘦𝘭𝘬𝘪𝘮𝘪 𝘬𝘳𝘰𝘬𝘢𝘮𝘪. 𝘔𝘰ż𝘯𝘢 𝘣𝘺 𝘱𝘰𝘸𝘪𝘦𝘥𝘻𝘪𝘦ć, ż𝘦 𝘻 𝘻𝘢𝘴𝘬𝘰𝘤𝘻𝘦𝘯𝘪𝘢 𝘱𝘳𝘢𝘸𝘥𝘢?
𝘑𝘦𝘴𝘻𝘤𝘻𝘦 𝘯𝘪𝘦 𝘰𝘨𝘢𝘳𝘯ę𝘭𝘪ś𝘮𝘺 𝘴𝘪ę 𝘱𝘰 𝘻𝘪𝘮𝘰𝘸𝘺𝘮 „ś𝘯𝘪𝘦” 𝘢 𝘵𝘶 𝘫𝘶ż 𝘻𝘢 𝘱𝘢𝘴𝘦𝘮 Ś𝘸𝘪ę𝘵𝘢.
𝘑𝘢 𝘮𝘺ś𝘭ę, ż𝘦 𝘵𝘰 𝘯𝘪𝘦 𝘫𝘦𝘴𝘵 𝘱𝘳𝘻𝘺𝘱𝘢𝘥𝘦𝘬.
𝘗𝘰 𝘻𝘪𝘮𝘪𝘦 𝘫𝘦𝘴𝘻𝘤𝘻𝘦 𝘵𝘺𝘭𝘦 𝘣ł𝘰𝘵𝘢, 𝘵𝘺𝘭𝘦 𝘣𝘳𝘶𝘥𝘶 𝘪 𝘵𝘢𝘬𝘪𝘦 „𝘻𝘪𝘮𝘰𝘸𝘦 𝘻𝘢𝘴𝘱𝘢𝘯𝘪𝘦” 𝘫𝘦𝘴𝘻𝘤𝘻𝘦 𝘸𝘴𝘻𝘺𝘴𝘵𝘬𝘪𝘤𝘩 𝘯𝘢𝘴 𝘤𝘩𝘤𝘦 𝘣𝘢𝘳𝘥𝘻𝘰 𝘻𝘢𝘵𝘳𝘻𝘺𝘮𝘢ć, 𝘢 𝘵𝘶 𝘯𝘪𝘦…
𝘞𝘪𝘦𝘭𝘬𝘢𝘯𝘰𝘤 𝘻𝘢𝘨𝘭ą𝘥𝘢 𝘸 𝘰𝘬𝘯𝘢, 𝘥𝘭𝘢 𝘫𝘦𝘥𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘞𝘪𝘦𝘭𝘬𝘢𝘯𝘰𝘤𝘯𝘺𝘮 𝘻𝘢𝘫ą𝘤𝘻𝘬𝘪𝘦𝘮, 𝘢 𝘥𝘭𝘢 𝘪𝘯𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘫𝘢𝘴𝘯𝘰ś𝘤𝘪ą 𝘡𝘮𝘢𝘳𝘵𝘸𝘺𝘤𝘩𝘸𝘴𝘵𝘢ł𝘦𝘨𝘰, 𝘬𝘵ó𝘳𝘢 𝘢ż 𝘳𝘢𝘻𝘪.
𝘙𝘢𝘻𝘪 𝘵𝘢𝘬 𝘣𝘢𝘳𝘥𝘻𝘰, ż𝘦 𝘸 𝘱𝘰ś𝘱𝘪𝘦𝘤𝘩𝘶 𝘪 𝘭𝘦𝘬𝘬𝘪𝘮 𝘻𝘢𝘸𝘴𝘵𝘺𝘥𝘻𝘦𝘯𝘪𝘶 𝘱𝘢𝘵𝘳𝘻𝘺𝘮𝘺 𝘯𝘢 𝘻𝘢𝘤𝘩𝘭𝘢𝘱𝘢𝘯𝘦 𝘰𝘬𝘯𝘢, 𝘱𝘳𝘻𝘦𝘻 𝘬𝘵ó𝘳𝘦 𝘯𝘪𝘦ś𝘮𝘪𝘢ł𝘦 𝘴ł𝘰𝘯𝘬𝘰 𝘤𝘩𝘤𝘦 𝘵𝘢𝘬 𝘣𝘢𝘳𝘥𝘻𝘰 𝘥𝘰 𝘯𝘢𝘴, 𝘣𝘰 𝘰𝘯𝘰 𝘻𝘢 𝘯𝘢𝘮𝘪 𝘵ę𝘴𝘬𝘯𝘪 𝘵𝘢𝘬 𝘴𝘢𝘮𝘰 𝘫𝘢𝘬 𝘪 𝘮𝘺 𝘻𝘢 𝘯𝘪𝘮.
𝘡𝘢𝘤𝘩𝘭𝘢𝘱𝘢𝘯𝘦 𝘴𝘦𝘳𝘤𝘢, 𝘻𝘢𝘤𝘩𝘭𝘢𝘱𝘢𝘯𝘦 𝘪 𝘻𝘢𝘴𝘱𝘢𝘯𝘦 𝘥𝘶𝘴𝘻𝘦 𝘵𝘢𝘬 𝘣𝘢𝘳𝘥𝘻𝘰 𝘤𝘩𝘤𝘪𝘢ł𝘺𝘣𝘺 𝘫𝘦𝘴𝘻𝘤𝘻𝘦 𝘱𝘰𝘴𝘱𝘢ć 𝘸 𝘵𝘺𝘮 𝘻𝘪𝘮𝘰𝘸𝘺𝘮 𝘤𝘪𝘦𝘱ł𝘺𝘮 𝘣ł𝘰𝘵𝘬𝘶, 𝘢𝘭𝘦 𝘱𝘳𝘻𝘦𝘣𝘶𝘥𝘻𝘦𝘯𝘪𝘦 𝘱𝘳𝘻𝘺ś𝘱𝘪𝘦𝘴𝘻𝘺ł𝘰 𝘪 𝘯𝘪𝘤 𝘯𝘢 𝘵𝘰 𝘯𝘪𝘦 𝘱𝘰𝘳𝘢𝘥𝘻𝘪𝘮𝘺.
𝘔𝘢𝘮 𝘯𝘢𝘥𝘻𝘪𝘦𝘫ę, ż𝘦 𝘸𝘳𝘢𝘻 𝘻 𝘻𝘪𝘦𝘭𝘰𝘯𝘺𝘮𝘪 𝘬𝘪𝘦ł𝘬𝘢𝘮𝘪 𝘯𝘢 𝘱𝘳𝘻𝘺𝘨𝘰𝘵𝘰𝘸𝘢𝘯𝘦𝘫 𝘯𝘢 𝘫𝘶𝘵𝘳𝘰 𝘱𝘢𝘭𝘮𝘪𝘦 𝘛𝘸𝘰𝘫𝘦 𝘪 𝘮𝘰𝘫𝘦 𝘱𝘳𝘻𝘦𝘣𝘶𝘥𝘻𝘦𝘯𝘪𝘦 𝘵𝘦ż 𝘫𝘶ż 𝘻𝘢𝘬𝘪𝘦ł𝘬𝘰𝘸𝘢ł𝘰 𝘳𝘢𝘥𝘰ś𝘯𝘪𝘦, ż𝘦𝘣𝘺 𝘫𝘢𝘴𝘯𝘰ść 𝘡𝘮𝘢𝘳𝘵𝘸𝘺𝘤𝘩𝘸𝘴𝘵𝘢𝘯𝘪𝘢 𝘫𝘦𝘥𝘯𝘢𝘬 𝘯𝘢𝘴 𝘯𝘪𝘦 𝘻𝘢𝘴𝘬𝘰𝘤𝘻𝘺ł𝘢.
Ż𝘺𝘤𝘻ę 𝘛𝘰𝘣𝘪𝘦 𝘬𝘰𝘤𝘩𝘢𝘯𝘪𝘦 𝘪 𝘴𝘰𝘣𝘪𝘦, 𝘢𝘣𝘺 𝘵𝘰 𝘱𝘳𝘻𝘦𝘣𝘶𝘥𝘻𝘦𝘯𝘪𝘦 𝘣𝘺ł𝘰 𝘱𝘦ł𝘯𝘦 𝘴ł𝘰𝘯𝘦𝘤𝘻𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘱𝘳𝘰𝘮𝘪𝘦𝘯𝘪 𝘪 𝘳𝘢𝘥𝘰𝘴𝘯𝘦𝘨𝘰 𝘱𝘵𝘢𝘴𝘪𝘦𝘨𝘰 ś𝘸𝘪𝘦𝘳𝘨𝘰𝘭𝘦𝘯𝘪𝘢.
Ś𝘤𝘪𝘴𝘬𝘢𝘮 𝘎𝘢𝘣𝘳𝘺𝘴𝘪𝘢
2 komentarze
Comments are closed.
Przebudzenie, które tak bardzo jest potrzebne każdemu stworzeniu.
Tak Aniu :)