Urodzinowo – jeden z listów

A psychicznie? Kochana moja sama wiesz, jak jest „co nas nie zabije…” to nas zahartuje, a blizny po życiowych zranieniach wpuszczają więcej światła niż kiedyś, a to światło daje nam moc. Najważniejsze chyba jest to, że ja w tej podróży do siebie, w końcu siebie znalazłam i chyba dlatego wolę zostać tu, gdzie jestem.

Jak to się mówi? Mam już „z górki” i bliżej mi już TAM niż tu. Chociaż… patrząc na statystyki blisko TAM mają wszyscy, niezależnie od wieku. Bardzo blisko, tylko z tą różnicą, że mając 61 lat, człowiek już zdaje sobie z tego sprawę i coraz częściej tęskni za tymi, którzy TAM na niego czekają.

Wiele mam jeszcze marzeń, wiele mam do zrobienia i do zrealizowania, ale życie nauczyło mnie pokory i tego, że nic ode mnie nie zależy. Mogę tylko chcieć zrobić to wszystko o czym marzę najlepiej jak potrafię, ale biorę poprawkę na to, że życie ma swoje scenariusze i trzeba być na nie też przygotowanym.

Nauczyłam się też nie oczekiwać, a przyjmować z otwartymi ramionami to co Los przynosi.

Kiedyś czekając na życzenia urodzinowe, które nigdy nie nadchodziły, przegapiałam te, które były na wyciągnięcie ręki.

Już nie czekam, biorę z wdzięcznością to wszystko co jest blisko dla mnie przeznaczone, bo wiem, że każdy dzień to nowy dar, którego nie wolno zmarnować.

Bo nie ma dobrego wytłumaczenia na zmarnowanie daru, jakim jest życie. Nawet kiedy ma się wrażenie, że wszystko jest przeciwko nam kochanie. Czas i życie mamy jedno i nikt nie ma prawa sprawić, byśmy z jakiegoś powodu przestały to doceniać.

Teraz to wiem.

Gabrysia